Vriend!
Leuk dat je EurOpinion en mij even bezoekt op deze pagina :)
Ik ben EurOpinion gestart omdat ik altijd met heel mijn hart van Europa gehouden heb, met name van het idee van de Europese Gemeenschap zoals die naar mijn gevoel werkelijk bestond in mijn jeugd en die goed op weg leek te zijn naar de Europese Droom.
Helaas heb ik de afgelopen decennia in toenemende mate Eurosceptisch moeten worden, zoals waarschijnlijk de meesten die in deze droom geloofden. Nadat de Europese Gemeenschap een "Unie" werd heeft ze niet anders gedaan dan die droom steeds meer ondermijnen en verzwakken, totdat ze uiteindelijk alleen nog maar gericht was op het behagen van de financiële markten en de multinationals in plaats van het welzijn van de burger en het behoud van de natuur. Dit probleem heeft zich niet alleen in Europa voorgedaan maar is wereldwijd en ik geloof er stellig in dat er een drastische verandering nodig is willen we het eind van deze eeuw halen met een gezonde, leefbare en duurzame wereldmaatschappij en planeet. In deze wereld, op dit moment zie ik er werkelijk het nut niet van in mijn tijd en moeite ergens anders in te steken.
Mijns inziens is dit 'slechts' een probleem is van achterhaalde, maar nog altijd overheersende, politiek. Ik heb een groot vertrouwen in de Europese burger en ben ervan overtuigd dat door middel van bewustmaking en het versterken van de Europese Publieke Opinie, deze achterhaalde politiek langzaam maar zeker obsoleet gemaakt kan worden. Afgezien van de altijd geclaimde eerlijkheid, openheid en rechtvaardigheid, komt er dan ook ruimte voor nog iets anders wat in deze politiek volledig verloren is gegaan: common sense, juist dat wat te vinden is onder de 'common' people.
Alles wat ik voor ogen heb wat betreft Europa geldt overigens net zozeer voor de rest van de wereld. Ik kies voor Europa, deze 'Unie' waar we in leven, want het is het deel van de wereld wat ik het beste ken, het beste begrijp, waar ik van hou en wat me te bevatten lijkt. Ik vertrouw erop dat al het goede dat kan gebeuren in Europa als model of voorbeeld kan dienen en andere gebieden van de wereld kan 'besmetten'.
Ik begin deze reis alleen, maar ik voel me gemotiveerd, gesteund en geïnspireerd door veel mensen dichtbij me en niet zo dichtbij. Ook voel ik me gestimuleerd door de vele andere initiatieven, die duidelijk aangeven dat het bewustwordingsproces al plaatsvindt met een groeiende inzet om te veranderen naar een Europese en wereldmaatschappij, die eerlijker is voor iedereen en meer in harmonie met natuur en planeet.
Ook onderneem ik deze reis met allerhande beperkingen in middelen, maar ik voel dat het tijd is om in beweging te komen. Dus ik begin te roeien met de riemen die ik heb en het vertrouwen dat de reis zelf onderweg voorziet in wat er ontbreekt op het juiste moment.
Ik vertrouw erop dat jij me op zeker moment zal vergezellen op een traject van deze reis, als je dat niet al gedaan hebt in de voorbereiding.
Dankbaar en met liefde,
Riccardo
Eerdere versie nog even bewarend...
Al van kleins af aan had ik een duidelijk besef dat Europa een bevoorrecht gebied was om geboren te worden (Italië), om op te groeien (Nederland) en om te leven (Spanje). En dát, terwijl tot nog niet zo lang voor mijn geboorte, er op dit continent gedurende duizenden jaren bijna altijd alleen maar oorlog en strijd was gevoerd. En zelfs in tijden van vrede met nog altijd de angst voor een volgende oorlog. Mogelijk heeft er voor ons geen enkele generatie geleefd zonder oorlog. Europa is vrij zeker het territorium met de meeste veldslagen per vierkante meter in de geschiedenis van de mensheid.
Al op jonge leeftijd was ik me ervan bewust dat ik deel uitmaakte van één van de eerste generaties die dat hoogstwaarschijnlijk nooit meer mee zou maken, net als jij en bijna iedereen die dit leest. En weet je? Ik ben me er nog elke dag bewust van! Jij ook?
Dit besef heeft altijd aan de basis gestaan van mijn persoonlijk gevoel van geluk. In Europa zou in feite niemand wérkelijke (onnodige) fisieke of emotionele pijn, verdriet of ontbering nooit mee zou hoeven maken. En ook de mensen om je heen niet. Daarom heb ik ook altijd maar weinig nodig gehad om me gelukkig te voelen, precies zoals een wijs Spaans spreekwoord zegt: rijk is niet degene die veel bezit, maar degene die weinig nodig heeft. Dus heb ik nooit zoveel gegeven om geld, mode of bezittingen. Naast natuur zijn mensen uiteindelijk het enige wat telt. Ik denk dat de essentie van geluk in jezelf ligt, maar zeker ook de mensen die je om je heen hebt. Zij zijn de brandstof van dat geluk.
Mijn beeld van een verenigd Europa
Waar ik hiermee naartoe wil is het volgende.
Ik dacht dat de meeste mensen in Europa met een vergelijkbaar besef (awareness) zouden rondlopen. En dat de meeste mensen dus ook genoeg zouden hebben aan weinig (ik denk, dat dat ook zeker zo is geweest in de eerste decennia -misschien heeft er nooit een grotere gelijkheid tussen de mensen bestaan dan toen). Mijn idee was, als iedereen genoeg heeft aan weinig, dan is er genoeg voor iedereen. Overigens begreep ik zelfs toen al, dat er nog wel marge in dat "weinig" zou mogen bestaan... dat iemand die dat nou echt zo belangrijk vindt best wel twee, drie, vijf of zelfs tien keer zoveel mag verdienen/bezitten (naar prestatie) als iemand anders die dat niet zo nodig heeft. Maar veel meer ook niet. En zo was mijn beeld van Europa: een groot territorium van samenwerkende landen, waar je ongestoord overal zou kunnen reizen, werken, wonen, leven, spelen, liefhebben, groeien en leren, zonder dat landsgrenzen eigenlijk nog maar enige betekenis zouden hebben, behalve misschien uit historische nostalgie, maar niet in de praktijk. Ik verbeeldde mij simpelweg een onbeperkte uitwisseling en integratie tussen alle Europese mensen en van de intrinsieke diversiteit aan talen, culturen, gastronomie en tradities die Europa zo rijk maakt. Met ook een bevolking waarin iedereen ongeveer dezelfde welstand geniet, bovenop die fundamentele basis om gelukkig te kunnen zijn, namelijk vrede en rechtvaardigheid. In ons luxueus, 'vrij' en 'rechtvaardig' Europa zou er ook makkelijk plek zijn voor vluchtelingen of andere minder bedeelden. Ik denk dat in zo'n Europa de meeste extremistische, agressieve en destructieve denkbeelden vanzelf zouden verdrinken (uitzonderingen kunnen zich natuurlijk altijd voordoen).
De wérkelijke, huidige Europese 'Unie'
Helaas lijkt de Europese Unie, zoals hij nou bestaat, helemaal niet op het Europa zoals ik die mij voorstelde toen ik klein was. De huidige EU lijkt zich nauwelijks (meer) te bekommeren om de mens en feitelijke dingen, en lijkt bijna alleen maar gestuurd te worden door kunstmatige, anti-natuurlijke abstracties zoals geld, economie, investering, winst, produktie of groei. "Ze" zeggen dat er meer welvaart is dan ooit tevoren, maar ondertussen worden lonen bevroren, pensioenen en beurzen gekort, subsidies en uitkeringen verlaagd en wordt er in de zorg gerekend op participatie. Steeds meer mensen komen onder de armoede grens, terwijl de banken meer winst maken dan ooit en een derde van het wereldkapitaal verbergen achter het bankgeheim. De loon marge van tien is op absurde en zinloze wijze overschreden, en ondertussen wordt de natuur nog steeds in exponentiele toename verwoest door de door winst en groei geobsedeerde grote industrie.
In de laatste decennia zijn we in plaats van een verenigd Europa met een eigen identiteit en kracht, een soort Verenigde Staten aan het worden! Alsof één nog niet genoeg was.
Daar ben ik echt klaar mee!
I have a dream, (MLK)
a European dream! (RRB)
Ik ben er sterk van overtuigd dat Europa, als volk, wel degelijk eigen identiteit en kracht heeft, gebaseerd op juist onze diversiteit in cultuur en talen als machtige bron van veelzijdigheid, creativiteit, tolerantie, wederzijds respect en empathie. Maar dit is precies wat onze politici onder Verenigdestaatse stijl lobbies en andere duistere praktijken (TTIP achter gesloten deuren, COP21 achter gesloten deuren, wieweetwatnogmeer achter gesloten deuren) onderuit lijken proberen te halen, onder het mom van 'vrije markt'.
Ik geloof meer in een Europa van vrije mensen dan van een 'vrije markt'. Europa is sowieso geen 'markt' en zal ook nooit de amorfe, homogene eenheidsworst worden, die sommigen ervan willen maken. Culturo-diversiteit is net zo belangrijk voor de overleving van mens en maatschappij als bio-diversiteit dat is voor natuur en planeet. Vandaar de missie van EurOpinion. Mijn droom is dat we dat kunnen laten zien op korte termijn. Niet alleen zou ik dat graag willen zien, ik geloof ook dat het absoluut noodzakelijk is. En mijn overtuiging is, dat Europa als volk dat ook inderdaad kan laten zien, als we de gemanipuleerde en corrupte politiek domweg omzeilen, beginnend bij een sterke, open, ongelimiteerde, vrije Europese Publieke Opinie.
Go Iceland!
Curieus genoeg is de beste startplaats voor deze vrije Europese Publieke Opinie een land wat geen onderdeel uitmaakt van deze Europese Unie van banken. Maar dat is juist ook waarom ze vrijer en rechtvaardiger kunnen handelen dan onze politici doen en waarom ze dus als enige land ter wereld bankiers hebben veroordeeld en in de gevangenis gestopt.
In IJsland is de stem van het volk waarschijnlijk beter vertegenwoordigd dan waar ook ter wereld en daarmee vanzelf ook zulke fundamentele concepten als 'common sense' en 'transparency'. Niet voor niets willen zij de "Free Speech Haven" van de wereld worden. Een prachtige tegenhanger van de "Tax Havens", oftewel bankgeheim, waarvan Europa als continent zowel de moeder (Zwitserland) als de vader (Engeland met al haar koloniën) onder haar gelederen moet tellen. Helaas! En niet te vergeten natuurlijk broer Nederland, die internationaal geliefd is als grootste belastingontduikingsmachine van Europa.
Bovendien zegt IJsland publiekelijk(!) dat ze in elk geval hun best zullen doen om de verschillende achterbakse geheime diensten van de wereld zoveel mogelijk op een afstand te houden om de privacy en de mening van de gewone burger zoveel mogelijk te beschermen.
Daarom heb ik heel bewust (awake & aware) gekozen voor IJsland als standplaats voor de EurOpinion website. Als het even kan zou ik daar ook de stichting EurOpinion opzetten.
IMHO zou eigenlijk iedere weldenkende activistische of sociaal bewuste persoon of organisatie het IJslandse initiatief moeten ondersteunen door een .IS domein te gebruiken en hiermee tegelijkertijd een statement maken naar onze Europese politici, dat zij IJsland als het beste politieke voorbeeld beschouwen om te volgen naar een werkelijk democratische, eerlijke en transparante maatschappij. En dat is dan, in feite, niet meer alleen voor Europa!
Als dit niet voldoende argument is voor een IJslands domein, denk dan, naast die statement, ook gewoon even aan de geweldige internationale expressieve ('commerciele') kracht die uitgaat van de .is extensie: jouw-organisatie.is - jouw-vereniging.is - jouw-kleinebedrijfje.is - jouw-naam.is...
en wat kan het allemaal wel niet zijn? Nou bijvoorbeeld: jouw-organisatie.is/geweldig... /mooi... /fijn... /lekker... /liefde... /vriendschap... /passie... /gelijkheid.. /rechtvaardig... /milieubewust... /inspiratie...
Als alle Europese mensen, stichtingen, bewegingen en organisaties die op Facebook en Twitter beweren dat Europa een andere kant op moet, dan zetten ze dat kracht bij door een .is extensie te gebruiken voor hun website. Daarmee weten we ook duidelijk wat we aan elkaar hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat de grondleggers van Europa, net als de meeste gewone inwoners van Europa de intentie hadden en hebben om er een betere wereld te maken. Maar onder invloed van lobbies, corruptie, ranzigheid, gebrek aan visie en afgestompte creativiteit is het idee van een Verenigd Europa in de afgelopen drie decennia helemaal de tegenovergestelde richting opgegaan en is daarom aan het afbrokkelen. In mijn ogen kan IJsland met zijn voorbeeld als een soort vizier dienen, waardoor Europa de goede richting weer kan vinden en daarmee haar zeer sterke potentiële constructieve kracht weer op de juiste manier kan inzetten en de voorbeeldfunctie van IJsland kan versterken naar de rest van de wereld toe.
In mijn droom begint dat, onder andere, met zoiets als EurOpinion.is
Veel liefs,
Riccardo